تماشای روزانه چهار ساعت تلویزیون در طول ۶ سال، مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی را حدود ۷۰ درصد افزایش می‌دهد و علت این موضوع در عدم تحرک هنگام تماشای تلویزیون نهفته است. همچنین تماشای تلویزیون، باعث کم‌تحرکی و افزایش وزن می‌شود که این عامل زمینه‌ساز ابتلا به بیماری دیابت است. از دیگر اثرات منفی تماشای زیاد تلویزیون، می‌توان به ایجاد افسردگی و ابتلا به بیماری‌های روحی-روانی اشاره کرد.
محققان انگلیسی داده‌های افراد بالای ۵۰ سال را در طول سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹ و ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۵ مورد بررسی قرار دادند و از شرکت کنندگان در مورد مدت زمان تماشای تلویزیون، سوال کردند. سپس آزمون‌هایی در مورد حافظه کلامی و سلامت روان آن‌ها نیز به عمل آوردند.
همچنین محققان از شرکت کنندگان خواستند فهرستی از کلمات را به حافظه خود بسپارند و سپس در محدوده زمانی معین آن‌ها را به یاد بیاورند. نتایج بررسی‌های جدید نشان می‌دهد افراد مسن که بیش از ۳.۵ ساعت در روز به تماشای تلویزیون می‌نشینند، با کاهش هشت تا ۱۰ درصدی حافظه کلامی و زبانی در بازه زمانی ۶ ساله روبه رو هستند. اما این نقصان حافظه در افرادی که مدت زمان کمتری را به دیدن تلویزیون اختصاص دادند، حدود ۴ تا ۵ درصد ارزیابی شد.
هرچه افراد زمان بیشتری را پای تلویزیون صرف کنند، شانس کمتری برای شرکت در فعالیت‌های شناختی مفید نظیر خواندن، بازی‌های روی میز و فعالیت‌های فرهنگی خواهند داشت. بنابراین تلویزیون دیدن به غیر از اثرات منفی مستقیمی که بر روی افراد می‌گذارد، جایگزین فعالیت‌های ذهنی می شود و نقش مهمی در کاهش حافظه افراد سالخورده دارد.