همه ما دوست داریم ارتباط خوبی با سالمندان برقرار کنیم. دوست داریم طوری با آنها صحبت کنیم که احساس خوبی داشته باشند. می خواهیم کاری کنیم که با آرامش بیشتری زندگی کنند. تمام تلاش ما این است کاری کنیم که کمتر دچار تنش شوند و بیشتر آرام و سلامت باشند. تلاش می کنیم مراقب تغذیه شان باشیم، مرتب آنها را پیش پزشک ببریم و از همه مهمتر اینکه نمی خواهیم سلامت روانشناختی و جسمانی شان به مخاطره بیفتد. با این حال گاهی دست به رفتارهایی می زنیم که ناخواسته باعث دل آزردگی آنها می شویم.
یکی از این رفتارها دستور دادن های ماست. شاید اگر به هر کدام ما بگویند که به سالمند دستور داده ایم این مطلب را کتمان کنیم. شاید گروهی از ما هم تصور کنیم اینکه مسئول مراقبت از آنها هستیم توجیه خوبی برای اقدام به این رفتار است. شاید هم دلایل دیگری برای اقدام به این عمل داریم. واقعیت این است که هیچ دلیلی توجیه کننده این رفتار نیست. حتی اگر سالمند هوشیاری کافی ندارد و لازم است امور شخصی اش را هم ما انجام دهیم.
دستور دادن به هر شکل و با هر دلیلی نوعی برخورد نامناسب تلقی می شود و باعث می شود سالمند احساس خوبی نداشته باشد. ممکن است تصور کند دیگر اختیاری در زندگی اش ندارد. احتمال اینکه به خاطر لحن و مدل گفتن شما دلش بشکند بسیار بالاست و همه اینها سبب رنجیده خاطر شدن وی می شود. لذا باید راهکاری به جز دستور دادن در تعامل با سالمندان انتخاب کرد.
گاهی دستورهایی که ما به سالمندان می دهیم مربوط به اجرای امور شخصی آنهاست. مثل خوردن غذا، دارو، رفتن به حمام و از این دست. در اینگونه مواقع تصور می کنیم چون اجرای این امور بسیار ضروری است اجازه داریم به هر شکل آن را از سالمند مطالبه کنیم. اما واقعیت این است که هیچ کدام ما اجازه نداریم به بهانه حفظ سلامتی آنها کاری کنیم که دل آزرده شوند. چنانچه سالمند هوشیار است می توانیم با پرسیدن سوال و دادن انتخاب به وی او را به انجام کار ترغیب کنیم. مثلا از او بپرسیم دوست دارد حالا قرص هایش را بخورد یا چند دقیقه دیگر. یا مثلا دوست دارد امروز به حمام برود یا فردا. بدیهی است که سالمندان، به ویژه آنها که افسرده اند نمی خواهند کارهایی مثل حمام رفتن را انجام دهند. اما این دلیل هم باعث نمی شود به خودمان اجازه دهیم به آنها دستور دهیم. می توانیم با آنها صحبت کنیم. برایشان وقت بگذاریم و با آرامش از آنها بخواهیم که برای حفظ سلامتی خودشان هم که شده این کار را انجام دهند. بدیهی است که در مراکز نگهداری سالمندان شاید کمی دشوار باشد که قرار باشد برای هر یک از سالمندان زمان زیادی را اختصاص داد یا تغییرات زیادی در برنامه ایجاد کرد. با این حال لازم است در همین مراکز هم تا حد ممکن برنامه را بر اساس خواست سالمند تغییر داد و یا برای همدلی و آرام کردن آو زمان گذاشت. به علاوه آنکه خانواده ها هم می توانند کمک کنند و در این امر یاری گر مراکز باشند. اگر خانواده ها با سالمند همدلی کافی کنند و تلاش کنند دل نگرانی های او را کم کنند به مرکز و نیروهای ان کمک زیاد می کنند. به علاوه اینکه برای خود سالمند هم مشکلات کمتری به وجود می آید و از انجام امور ضروری حس بهتری خواهند داشت.
برای سالمندانی که هوشیاری کافی هم ندارند نیازی به دستور دادن نیست. بهتر است با آرامش با آنها صحبت کنیم و صبور تلاش کنیم آنها را آرام نیم تا بهتر به انجام امور تن بدهند. متاسفانه دستور دادن و یا حتی صحبت کردن با صدای بلند با سالمندان راهکار مناسبی نیست و فقط حال سالمند را بدتر می کند. گاهی لازم است بارها و بارها با آرامش یک مطلب را تکرار کنیم تا به نتیجه برسیم. درست است زمان بیشتری می برد اما قطعا در حفظ سلامت سالمند موثرتر خواهد بود.
منبع عکس: https://www.jellypages.com/breaking/Violence-against-the-elderly-rises-to-record-high-h53160.html
همه ما دوست داریم ارتباط خوبی با سالمندان برقرار کنیم. دوست داریم طوری با آنها صحبت کنیم که احساس خوبی داشته باشند. می خواهیم کاری کنیم که با آرامش بیشتری زندگی کنند. تمام تلاش ما این است کاری کنیم که کمتر دچار تنش شوند و بیشتر آرام و سلامت باشند. تلاش می کنیم مراقب تغذیه شان باشیم، مرتب آنها را پیش پزشک ببریم و از همه مهمتر اینکه نمی خواهیم سلامت روانشناختی و جسمانی شان به مخاطره بیفتد. با این حال گاهی دست به رفتارهایی می زنیم که ناخواسته باعث دل آزردگی آنها می شویم.
یکی از این رفتارها دستور دادن های ماست. شاید اگر به هر کدام ما بگویند که به سالمند دستور داده ایم این مطلب را کتمان کنیم. شاید گروهی از ما هم تصور کنیم اینکه مسئول مراقبت از آنها هستیم توجیه خوبی برای اقدام به این رفتار است. شاید هم دلایل دیگری برای اقدام به این عمل داریم. واقعیت این است که هیچ دلیلی توجیه کننده این رفتار نیست. حتی اگر سالمند هوشیاری کافی ندارد و لازم است امور شخصی اش را هم ما انجام دهیم.
دستور دادن به هر شکل و با هر دلیلی نوعی برخورد نامناسب تلقی می شود و باعث می شود سالمند احساس خوبی نداشته باشد. ممکن است تصور کند دیگر اختیاری در زندگی اش ندارد. احتمال اینکه به خاطر لحن و مدل گفتن شما دلش بشکند بسیار بالاست و همه اینها سبب رنجیده خاطر شدن وی می شود. لذا باید راهکاری به جز دستور دادن در تعامل با سالمندان انتخاب کرد.
گاهی دستورهایی که ما به سالمندان می دهیم مربوط به اجرای امور شخصی آنهاست. مثل خوردن غذا، دارو، رفتن به حمام و از این دست. در اینگونه مواقع تصور می کنیم چون اجرای این امور بسیار ضروری است اجازه داریم به هر شکل آن را از سالمند مطالبه کنیم. اما واقعیت این است که هیچ کدام ما اجازه نداریم به بهانه حفظ سلامتی آنها کاری کنیم که دل آزرده شوند. چنانچه سالمند هوشیار است می توانیم با پرسیدن سوال و دادن انتخاب به وی او را به انجام کار ترغیب کنیم. مثلا از او بپرسیم دوست دارد حالا قرص هایش را بخورد یا چند دقیقه دیگر. یا مثلا دوست دارد امروز به حمام برود یا فردا. بدیهی است که سالمندان، به ویژه آنها که افسرده اند نمی خواهند کارهایی مثل حمام رفتن را انجام دهند. اما این دلیل هم باعث نمی شود به خودمان اجازه دهیم به آنها دستور دهیم. می توانیم با آنها صحبت کنیم. برایشان وقت بگذاریم و با آرامش از آنها بخواهیم که برای حفظ سلامتی خودشان هم که شده این کار را انجام دهند. بدیهی است که در مراکز نگهداری سالمندان شاید کمی دشوار باشد که قرار باشد برای هر یک از سالمندان زمان زیادی را اختصاص داد یا تغییرات زیادی در برنامه ایجاد کرد. با این حال لازم است در همین مراکز هم تا حد ممکن برنامه را بر اساس خواست سالمند تغییر داد و یا برای همدلی و آرام کردن آو زمان گذاشت. به علاوه آنکه خانواده ها هم می توانند کمک کنند و در این امر یاری گر مراکز باشند. اگر خانواده ها با سالمند همدلی کافی کنند و تلاش کنند دل نگرانی های او را کم کنند به مرکز و نیروهای ان کمک زیاد می کنند. به علاوه اینکه برای خود سالمند هم مشکلات کمتری به وجود می آید و از انجام امور ضروری حس بهتری خواهند داشت.
برای سالمندانی که هوشیاری کافی هم ندارند نیازی به دستور دادن نیست. بهتر است با آرامش با آنها صحبت کنیم و صبور تلاش کنیم آنها را آرام نیم تا بهتر به انجام امور تن بدهند. متاسفانه دستور دادن و یا حتی صحبت کردن با صدای بلند با سالمندان راهکار مناسبی نیست و فقط حال سالمند را بدتر می کند. گاهی لازم است بارها و بارها با آرامش یک مطلب را تکرار کنیم تا به نتیجه برسیم. درست است زمان بیشتری می برد اما قطعا در حفظ سلامت سالمند موثرتر خواهد بود.
منبع عکس: https://www.jellypages.com/breaking/Violence-against-the-elderly-rises-to-record-high-h53160.html