از منظر نگاه روانشاسان، یکی از نشانه های سلامت روانی حفظ تعادل در همه ابعاد زندگی است. مثلا فرد بتواند به حد متعادلی روابط اجتماعی داشته باشد، به حد متعادل بخورد، بخوابد و تفریح کند. یکی از ابعاد مهم که در بسیاری از مواقع مورد بی توجهی قرار می گیرد سلامت و رشد معنوی افراد است. البته رشد معنوی الزاما به معنای تقیدات مذهبی نیست. هر چند این قبیل مناسک خود می تواند به فرد در رشد معنوی کمک کند.

سالمندان علاوه بر نیازی که مثل هر انسان دیگری به این امر دارند، گاه به خاطر شرایط زندگی شان به شدت به این امور وابسته شده اند و عادت کرده اند. از طرفی به خاطر شرایط سنی ممکن است بیشتر از سایرین به پرداختن به مسایل غیر مادی نیاز داشته باشند. در مجموع آنکه ممکن است بیشتر از جوانترها بخواهند خود را درگیر مناسک و برنامه های مذهبی کنند. و این در حالی است که متاسفانه بسیاری از جوانترها سعی می کنند این فرصت را به دلایل مختلف از آنها بگیرند. این قبیل اقدامات می تواند به سلامت روان و به تبع آن سلامت جسم آنها وارد کند. 

هر کدام ما با عقاید مختلفی زندگی می کنیم. ممکن است باورهای بزرگترها را باور داشته باشیم و یا ممکن است به شکل خرافه یا هر چیز دیگری بنگریم. فرقی نمی کند ما چه باوری داریم مهم این است که با احترام گذاشتن به باور آنها و کمک به آنها برای انجام مناسکی که به نوعی حالشان را خوب می کند کمکشان کنیم. ممکن است سالمند بخواهد قرآن بخواند یا برای خواندن نماز به کمک احتیاج داشته باشد. بسیار حایز اهمیت است که ملزومات آن را در اختیارش بگذاریم و به او کمک کنیم تا به خواسته اش برسد. حتی اگر اجابت این خواسته مستلزم تغییر برخی از روتین های روزمره باشد. یادمان باشد تا زمانی که این فعالیتها با سلامت جسمانی سالمند مغایرتی نداشته باشد بهتر است به خواسته اش احترام گذاشته شود. 

باید در نظر داشت گاهی اجابت درخواست سالمند مقدور نیست. مثلا ممکن است کاری که سالمند می خواهد انجام دهد برای سلامتی اش مشکلی ایجاد کند یا به خاطر محدودیت های حرکتی به هیچ وجه مقدور نباشد. بهتر است در این شرایط به جای آنکه مرتب او را نصیحت کنیم و بخواهیم که دست از ناراحتی بردارد و یا بدتر از همه به هر شکل خواسته اش را تحقیر کنیم، با او همدلی کنیم و بگذاریم درباره آنچه ناراحتش کرده است با ما حرف بزند. 

یادمان باشد قرار نیست سالمند را متقاعد کنیم که ناراحت نباشد یا غصه نخورد. قرار نیست کاری کنیم که غمشان سرکوب شود. قرار است کمک کنیم تا بدانند ما آنها را درک می کنیم و می دانیم که این محدودیت برایشان سخت است. همدلی و بودن کنار آنها می تواند یکی از بهترین راهکارها برای التیام دردهایشان باشد.

منبع عکس: https://zanjan.emdad.ir/fa/newsagency/164273/14-درصد-سالمندان-استان-یزد-تحت-حمایت-کمیته-امداد-هستند