شاید عجیب به نظر یرسد اما واقعیت این است که اپیدمی دردناک کرونا خالی از رحمت هم نبوده است. گرچه بیشتر ما روی زحمتهای آن تمرکز کرده ایم و از رحمتهایش غافل مانده ایم. 

این فرصت برای اولین بار به بسیاری از ما ثابت کرد که سلامتی نعمتی بزرگ بود که از آن غافل بودیم. شاید کمتر کسی از ما این روزها درگیر نگرانی برای سلامتی خود و عزیزانش نباشد. ما یاد گرفتیم سلامتی که باشد خیلی چیزها هست. اگر نگران نباشیم می توانیم با آرامش به دیدار یکدیگر برویم و ساعتها با هم درباره قیمت دلار و فلانی که گفته بالای چشممان ابروست فکر کنیم. همه ما فهمیدیم اگر نگران نباشیم می توانیم با همان زندگی عادی و معمولی خوش باشیم. حتی روزمرگی هایی که صدای خیلی از ما را در می آورد این روزها آرزوی دوری شده است که ممکن است حالا حالاها به دست نیاید. ما قدر روزهای عادی را تازه فهمیدیم.

خیلی از ما مدتهاست که آن قدر درگیر کار و زندگی بودیم که کمتر فرصت کردیم به پشت سرمان نگاهی بیندازیم و کمی مسیر زندگی مان را ارزیابی کنیم. اهدافمان را ببینیم و ارزشهایمان را دوباره از نظر بگذرانیم. حالا این فرصت به دست آمده است. ساعتهای زیاری که در ترافیک سپری می شد از زندگی مان حذف شده است. رفت و آمدهای اضافه به حداقل رسیده است. حالا وقت زیاد داریم. بهتر است از آن بهره ببریم.

این روزها بی شک خواهند گذشت. دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد. این روزها که بگذرد همه ما که به پشت سرمان نگاه کنیم تصاویر متفاوتی از خودمان خواهیم دید. گروهی از ما از این زمان بهره برده ایم و یک قدم جلوتر رفته ایم. اما گروهی از ما این زمان را به ناراحتی و ماتم گرفتن گذرانده ایم. گروهی از ما گلایه کردیم و گروهی از ما درسهای جدیدی یاد گرفته ایم. گروهی از ما بابت قزنطینه بودن در خانه غصه خوردیم و گروهی از ما هر روز شکرگزار بودیم که به سلامت در خانه ماندیم و از بودن با اعضای خانواده لذت بردیم. و از همه ما موفق تر گروهی هستند که از این فرصت برای ایجاد عادات سالمتر و موثرتر برای باقی زندگی بهره بردند. به تغییرات بزرگ فکر نکنید. همین که به سراغ عادتهای کوچک برویم موفق بوده ایم. مثلا می توانیم تصمیم بگیریم خود را به ورزش کردن یا تغذیه سالم عادت دهیم. از حرکات ورزشی سبک و تغییرات کوچک در عادات غذایی شروع کنیم و برای خودمان ثمره ای از این روزها برای آینده برداریم.