قرص های خوراكی پایین آورنده قندخون
هشتاد تا نود درصد افرادی كه پس از 60 سالگی دیابت آنها تشخیص داده میشود،
بدون مصرف انسولین با موفقیت قابل درمان هستند، اما باید توجه داشت در
مواقعی كه واقعاً نیاز به تزریق انسولین وجود دارد نباید پزشك را تحت فشار
قرار دهید و نباید از تزریق انسولین سر باز زنید.
در
صورتی كه نگران فراموش كردن مصرف مرتب داروی خود هستید، قرص های لازم
روزانه یا هفتگی را در ظرف خاصی كه در دسترس بوده و در موارد نیاز به آسانی
بتوان قرص را از آن خارج ساخت، قرار دهید.
هر
چه سن بالاتر باشد، احتمالاً داروی بیشتری باید مصرف شود كه این داروها
ممكن است با هم تداخل نیز داشته باشند. از این رو بهتر است داروهای خود را
به پزشك نشان دهید.
انسولین
بسیاری از سالمندان خود آمپولهای انسولین را تزریق و مقدار انسولین مورد نیاز را تعیین میكنند
. با این همه برخی سالمندان دارای مشكلات بینایی، كند بودن حركات و قوه
درك هستند . اگر كشیدن انسولین به درون سرنگ یا تزریق آن برای فرد سالمند
مشكل باشد، باید ساده ترین رژیم مؤثر انسولین برای وی تجویز شود. خشك بودن
مفاصل ، محل های تزریق انسولین را در افراد سالمند محدود میكند.
اگر سالمند دیابتی قادر به كشیدن انسولین به داخل سرنگ و تزریق آن میباشد،
تنها مراقبت از دریافت انسولین مورد نیاز روزانه كافی است، اما اگر سالمند
دیابتی به تنهایی قادر به تزریق انسولین نیست، مقدار مورد نیاز روزانه یا
هفتگی باید توسط پرستار یا فردی كه از وی مراقبت میكند داخل سرنگ كشیده شود و به صورت آماده در یخچال نگهداری گردد. البته توجه داشته باشید در صورتی كه لازم است تزریق انسولین NPHو رگولار ( كریستال) در یك نوبت به صورت مخلوط انجام شود، مخلوط این دو را حداكثر تا 15 دقیقه قبل از تزریق میتوان داخل سرنگ كشید و نگهداری كرد.
اگر مقدار قندخون با یك بار تزریق در روز كنترل نمیشود
و لازم است تزریق دوبار در روز انجام شود ، باید سرنگ مربوط به هر نوبت
مشخص باشد تا در زمان مناسب توسط بیمار تزریق گردد. این كار همچنین به ما
كمك خواهد كرد كه از روی خالی شدن سرنگ مطمئن شویم كه تزریق مربوطه انجام
شده و بیمار آنرا فراموش نكرده است.